Wat zijn de drie verschillende onderdelen van een traditionele stethoscoop?

drie verschillende delen van een traditionele stethoscoop?
Een traditionele stethoscoop bestaat uit drie delen: het hoofd, het borststuk en de slang. Sommige stethoscopen met een bepaalde configuratie bevatten niet alle drie deze onderdelen. Dit is bijvoorbeeld het geval voor Pinard-hoorns die geen borststuk of buis hebben.

Het borststuk: dit is het deel dat in contact komt met de huid van de patiënt. Het is wat de geluiden oppikt. Het borststuk zelf bestaat uit drie elementen:
Het middenrif: het platte deel van het hoofd waardoor je midden- tot hoogfrequente geluiden kunt horen.
De bel: het meest ronde deel van het hoofd waarmee je laagfrequente geluiden kunt horen. Stethoscopen bestaande uit een diafragma en een bel worden ‘dubbele kop’ genoemd. Draai gewoon het hoofd om en luister afwisselend naar lage en hoge frequenties.
De basis: het deel dat de kop en de slang verbindt.
De slang is de buis die het hoofd- en borststuk met elkaar verbindt. Dit is het deel dat het geluid draagt. Sommige modellen hebben dubbele buizen, waardoor geluiden beter kunnen worden verplaatst en de gehoorgang van de arts duidelijker kan worden bereikt.
De koptelefoon: dit is het metalen deel van de stethoscoop waarop het slangetje zit. Het bestaat uit drie elementen:
De trekveer: deze kan worden aangepast door de buizen uit elkaar te bewegen of aan te spannen om zich aan te passen aan de morfologie van elk individu.
De twee oorbuizen (of gehoorbuizen): hun hoek kan worden gekozen op basis van de anatomie van de gebruiker.
Twee oordopjes: ze kunnen van twee soorten zijn: flexibel of stijf. Omdat ze om veiligheidsredenen nauw aan de takken zijn vastgeklemd, zijn ze over het algemeen moeilijk te verwijderen. Sommige stethoscoopmodellen bieden een extra set zachte oordopjes en een paar harde oordopjes.